Έχουν προσαρμοστεί σε ταινίες, και μυθιστορήματα άλλων συγγραφέων. Οι ιστορίες του έχουν την ικανότητα να εξακολουθούν να έχουν την απήχηση στο κοινό.
Η ιστορία τού Ρωμαίου και τής Ιουλιέτας, είναι μια ιστορία που άντεξε στον χρόνο, και ο Σαίξπηρ μάς ενισχύει την περιέργεια με την στρατηγική του, που είναι η αποκάλυψη μέρους τής ιστορίας από την αρχή, κάτι που σήμερα θα λέγαμε πως ένας πρόλογος με μια αποκάλυψη αποδομεί την ιστορία, γιατί είναι αδύνατον να δίνουμε στους αναγνώστες το τέλος πριν ακόμα γράψουμε την αρχή. Το ταξίδι τής ανάγνωσης μέχρι το τέλος, όπου, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είναι μια ικανοποιητική εξέλιξη, είναι αυτό για το οποίο πληρώνουν οι αναγνώστες. Αν το ξέρουν από την αρχή, ποιος ο λόγος να διαβάσουν όλο το βιβλίο;
Ο Κρίστοφερ Νόλαν, σκηνοθέτης των ταινιών Interstellar και The Dark Knight συχνά υποστηρίζει την "ελεγχόμενη αποδέσμευση πληροφοριών" όπου ο συγγραφέας αποφασίζει τον τρόπο και την χρονική σειρά που ο αναγνώστης θα βιώσει την ουσία τής υπόθεσης. Είναι σαν να περπατάς στον κήπο ενός αγνώστου, όπου σου είπαν ότι υπάρχει ένα φίδι. Ο τρόπος που θα διασχίσεις την αυλή είναι διαφορετικός αν ξέρεις ότι υπάρχει εκεί ένα φίδι και διαφορετικός όταν δεν ξέρεις.
Ο Σαίξπηρ μάς αφήνει με την αγωνία "πότε θα αυτοκτονήσουν οι δυο νέοι;" δηλαδή "πότε θα δούμε το φίδι;" με την ελεγχόμενη αποκάλυψη τής ιστορίας κατ' αρχήν με τον πρόλογο του, όπου αναφέρει ότι δυο οικογένειες στη Βερόνα έχουν χρόνια διαμάχη και ότι τα παιδιά τους που ερωτεύονται, δεν μπορούν να ζήσουν χώρια λόγω τής διαμάχης, και αυτοκτονούν, αφήνοντας με τύψεις τους γονείς τους, και κατά δεύτερο με άλλη μια σύνοψη τής ιστορίας, όπου αναφέρεται στον μεγάλο θυμό των γονιών που τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να εξαλείψει, το κατάφερε ο θάνατος των δυο παιδιών, και καταλήγει στην υπόσχεση ότι παρακολουθώντας το έργο, θα μάθουμε όλη την ιστορία των δυο νέων.
Αυτή την τεχνική την ακολούθησε και ο Lin-Manuel Miranda στο μιούσικαλ Hamilton όπου το τραγούδι που ανοίγει την αυλαία, είναι μια σύνοψη τής ζωής τού Hamilton, καταλήγοντας με την ομολογία τού Aaron Burr, "είμαι ηλίθιος που τον σκότωσα". Στην ιστορία ο Aaron κάλεσε τον Hamilton σε μονομαχία κι ενώ ο δεύτερος πυροβόλησε στον αέρα, ο Aaron τον πυροβόλησε ανάμεσα στα φρύδια, αλλά ο Miranda μάς προκαλεί να δούμε την ιστορία τού Hamilton.
Έτσι ο Σαίξπηρ κατά την διάρκεια τής αφήγησης του σε όλο το έργο, μάς εκπλήσσει συνεχώς και μάς σοκάρει με την πολυπλοκότητα που οδήγησε τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα ν' αυτοκτονήσουν.
Ελεύθερη μετάφραση τού άρθρου τού Tom Farr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου