Οι νέοι συγγραφείς πέφτουμε στην παγίδα των επαναλήψεων και στην προχειρότητα τής βιασύνης όπου δεν διαβάζουμε το κείμενο μας για να εντοπίσουμε οτιδήποτε περιττό και να το αφαιρέσουμε.
Ορμώμενη και από τα δικά μου παρόμοια λάθη αναρτώ το παρακάτω άρθρο που βρήκα στο διαδίκτυο και αναφέρεται στην αγγλική λέξη "that". Διαβάζοντας το, εμείς οι Έλληνες που ασχολούμαστε με τη συγγραφή, αντικαθιστούμε την αγγλική λέξη "that" με οποιαδήποτε δική μας που την επαναλαμβάνουμε μέσα στο κείμενο μας επειδή μάς διευκολύνει κι επειδή βαριόμαστε να διαφοροποιήσουμε λίγο την εκάστοτε πρόταση για να μην είναι κουραστικό για τον αναγνώστη μας.
Οι αγγλόφωνοι χρησιμοποιούν κατά κόρον την λέξη "that" γιατί έχει πολλές ερμηνείες [που, πως, τόσο, αυτό (σε όλες τις κλήσεις και πρόσωπα), εκείνο (σε όλες τις κλήσεις και πρόσωπα), ώστε, και, όποιος, ποιος, για να, να, για, ο οποίος, ότι, εν λόγω κ.ά.] καθώς κι έννοιες μέσα σε προτάσεις [a gift that is not a gift = δώρον άδωρον / all's well that ends well = τέλος καλό, όλα καλά].
"Όταν οι συγγραφείς χρησιμοποιούν πολύ το "that" είναι σαν να τρυλίζουν", μού είπε ο καθηγητής φιλολογίας, που είχε διαβάσει το γραπτό μου στην τάξη. Στο χαρτί υπήρχαν πολλές λέξεις "that" υπογραμμισμένες με κόκκινο στυλό.
Δεν κατάλαβα πως αυτή η λέξη δεν ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση μιας πρότασης και πώς θα έγραφα αν δεν την χρησιμοποιούσα; Ο καθηγητής μού είπε να ξαναδιαβάσω την πρόταση παραλείποντας το "that" κι αν η πρόταση εξακολουθούσε να βγάζει νόημα να αφαιρέσω την λέξη τελείως.
Αυτό έκανα και πράγματι έβγαζε νόημα. Ήταν σαν να άνοιγε ο νους μου σε μια άλλη διάσταση. Κάθε φορά που ξαναδιάβαζα κάτι που έγραφα, αναγνώριζα τα περιττά "that" και μετά από είκοσι χρόνια εξακολουθώ να κρατώ την συμβουλή τού καθηγητή μου και αποφεύγοντας τις επαναλήψεις γράφω καλύτερα και πιο σαφή κείμενα για τους αναγνώστες μου, ανακαλύπτοντας ότι με τα πολλά "that" οι αναγνώστες χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Ελεύθερη μετάφραση τού άρθρου τού Nicholas E. Barron
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου